بزرگترين نفعي كه انسان مي تواند در اين ماه كريم به دست بياورد توبه و بازگشت به سوي پروردگار و محاسبه نفس است.
درب توبه باز است و عطاي الهي در دستــرس و فضــل و بزرگواري اش هر صبح و شــام در برابر ماست؛ اما كجاست آن بازگشته و كجاست آن خواهان مغفرت الهي؟
اين را خداوند گفته است:
}بگو اي بندگان من كه بر خودتان با گناهان اسراف روا داشته ايد، از رحمت پوردگار نااميد نشويد خداوند همه گناهان را مي بخشد، اوست آمرزنده مهربان} زمر/53
اين ماه فصل توبه و مغفرت است، ماه گذشت و برگشت است، اين زماني است باارزشتر از هر زمان ديگر.
از رسول الله – صلي الله عليه و سلم – به سند صحيح روايت شده است كه فرمود:
«خداوند دست خود را بر شب مي گستراند كه گناهكار روز توبه كند و دست خود را بر روز مي گستراند كه گناهكار شب توبه كند تا وقتي كه خورشيد از مغرب طلوع كند» [به روايت امام مسلم نيشابوري[
بدي هاي ما بسيار است و گذشت او بيشتر، گناهان ما بزرگند و رحمت او بزرگتر ، لغزشهاي ما عظيمند و مغفرت او با عظمت تر.
خداوند مي گويد:
{ و آنهايي كه اگر فاحشه اي انجام دادند يا [با انجام گناه] به خود ظلم كردند به ياد الله افتاده و براي گناهان خود از او طلب آمرزش كردند و چه كسي گناهان را مي بخشد جز الله و در حالي كه مي دانند بر انجام آنچه از گناهان [در گذشته] انجام داده اند پافشاري نكردند} آل عمران/135
پافشاري نكردند و بر انجام گنــاه اصرار ننمودند، اشتبــاه كردند اما [در حضور خداوند] به اشتباه خود اعتـراف كردند، گنـاه كردنـد اما استغفــار نمودند، و بد كردند اما پشيمـان شدند ، و الله نيز آنــها را مورد آمرزش خود قرار داد.
از رسول الله – صلي الله عليه و سلم – با سند صحيح روايت است كه فرمود:
« به خاك ماليده شود بيني آنكه رمضان را دريافت و مورد آمرزش قرار نگرفت » { به روايت ترمذي و حاكم }.
نگا: صحيح الجامع 3510[
رمضان فرصتي است كه ديگر تكرار نمي شود، چنين فرصتي پيش نمي آيد مگر اندك، آيا هست تلاشگري كه از آن استفاده برد؟
گناهان سال، همه سال از پرونده كسي كه در اين ماه با خداوند صادق باشد پاك مي شود اگر از گناهان كبيره اجتناب كند...
در حديث قدسي الله سبحانه و تعالي خطاب به بندگانش مي فرمايد:
«اي بندگان من، شما شب و روز گناه مي كنيد و من تمام گناهان را مي بخشم، پس از من طلب بخشش كنيد تا شما را بيامرزم» [به روايت امام مسلم[
گناه جزو طبيعت ماست اما برخي از ما توبه مي كنند و برمي گردند و از خداوند طلب آمرزش مي كنند و برخي ديگر بر آن پايفشــاري مي كنند و ادامه داده و تكبيـر مي ورزند و اين گروه دومي همان گـروه نگونبخـت و گم شده از راه هدايتند.
باز خداوند در حديث قدسي مي فرمايد:
«اي فرزند آدم، تو مرا فرانخواندي و به من اميد نبستي مگر اينكه هر آنچه كرده بودي را بخشيدم و [تعداد گناهانت] برايم مهم نيست»]به روايت ترمذي[
اي روزه داران اين ماه فرصت ماست براي توبه نصوح و اين روزها همه اش غنيمت است. آيـا از اين فرصت و از اين غنيمت استفاده مي بريم؟
خيلي ها رمضان گذشته را با مـا روزه گرفتند سپس به سوي پروردگـار بازگشتند، رفتند، با اعمـال خود و آثـار خود را بر جـا گذاشتند. و ما به اين رمضان رسيديم.
برادرم، خواهرم، مي داني كه:
از علامتهاي قبول روزه داران به درگاه خداوند متعال صدق در توبه و عزم به بازنگشتن به گناه و پشيماني از آن است.
{ و اوست كه توبه را از بندگانش مي پذيرد و از بدي ها مي گذرد و مي داند كه چه مي كنيد} شوري/25
و از رسول الله صلي الله عليه و سلم روايت است كه:
« قسم به آنكه جانم در دست اوست اگر شما گناه نكنيد [به مانند فرشتگان] حداوند شما را خواهد برد و گروهي را خواهــد آورد كه گناه كنند و از خداوند طلب بخشش كنند و بخشيده شوند » [به روايت مسلم[
آنكه در رمضان توبه نكند كي توبه خواهد كرد؟ آنكه در اين ماه به سوي پروردگارش بازنگردد كي برخواهد گشت؟
بعضي از روزه داران در ماه رمضان به راه درست مي روند اما تا رمضان تمام شد و روزه پايـان يافت به همان حـال قبـل از رمضان باز مي گردند و تمام آنچه را در رمضان ساخته اند ويران مي كنند و تمام عهدهايي را كه با پروردگار بسته اند زير پا مي گذارند. تمام عمر همينطور در ساختن و ويران كردن و بستن و نقض كردن مي گذرد...
بسياري از سلف [گذشتگان صالح از صحابه و تابعين و تابع تابعين] با پايان يافتن رمضان در فراقش مي گريستند و بر رفتنش تاسف مي خوردند و اين از صفاي دل و روشني درونشان بود.
دکتر عائض القرنی
گردآوري : www.gazali.rozblog.com
پیام مدیریت