فلسفه، اسرار و فواید روزه
شایسته است که فرد مسلمان قبل از هر چیز دریابد که روزه ی ماه رمضان عبادتی واجب شده از جانب خداوند متعال است. مفهوم عبادت بودن روزه این است که انسان مومن به خاطر اجابت دعوت الهی به ادای آن پرداخته و حق عبودیت و بندگی برای خدا را به جای می آورد، بدون توجه به هر نتیجه ای که ممکن است از عبادت روزه ناشی شود. پس هرگاه فرد مسلمان آن را انجام دهد، دیگر مانعی نیست به فلسفه و اسرار خداوندی که در عبادت روزه و غیر آن پنهان است، آگاهی یابد. بدون شک کلیه ی احکام خداوندی دارای فلسفه و اسرار و فوایدی هستند که شرط نیست بندگان بر آن آگاه شوند. روزه نیز دارای فلسفه و فواید فراوانی است که بندگان بر بعضی از آن ها آگاهی دارند، اما بیشتر آن ها بر آنان پنهان است. فلسفه و فوایدی که ممکن است فرد مسلمان، در روزه ی خود، خواستار جمع آوردن آن ها باشد، عبارتند از:
1. شأن روزه ی صحیح این است که قلب انسان مومن را برای توجه به خداوند بیدار گرداند، زیرا شخص روزه دار همین که قسمتی از روز را پشت سر می گذارد، احساس گرسنگی و تشنگی می کند و نفسش به سوی طعام و نوشیدنی متمایل می شود. اما درک وی از این که روزه داراست، او را از خواسته های نفسش باز می دارد تا به این وسیله دستور الهی را به جای آورد. در اثنای این تضاد، قلب بیدار شده و در آن درک ضرورت توجه به خداوند متعال رشد و نمو می کند و بر ذکر وی تداوم می یابد، آن گونه که متوجه می شود او بنده ای مطیع برای دستورات الهی و فرمان بردار اراده ی اوست.
2. ماه رمضان میان تمام ماه های سال، ماه مبارکی است که خداوند از بندگانش می خواهد آن را مملو از طاعات و عبادات نمایند و برترین مفهوم عبودیت خود را برای خداوند متعال در آن ماه اجرا نمایند. پس بعید است آن عبودیت، سر سفره های غذا و در مجالس نوشیدنی و بعد از پرخوری و رسیدن بخارات ناشی از هضم غذا به مغز انسان، تحقّق یابد، پس تشریع روزه ی این ماه، آسان ترین راه برای ادای حقوق خداوند و انجام واجبات بندگی می باشد.
3. تداوم حالت سیری در زندگی انسان مسلمان سبب می شود که عوامل قساوت قلب، وجودش را پوشانده و دروی عوامل سرکشی و طغیان را رشد دهد، در حالی که آن ها با روحیات انسان مسلمان، تضاد دارند، پس روزه نفس انسان مسلمان را آراسته کرده و روح وی را لطافت و رقت می بخشد.
4. یکی از مهم ترین عوامل که جامعه ی اسلامی بدان تشویق و ترغیب شده، رحم، الفت و محبت مسلمانان نسبت به یکدیگر است. بعید است ثروتمندی به شخص فقیری صادقانه رحم کند، بدون این که دردها و سختی های فقر، تلخی و سختی گرسنگی را، درک کرده باشد. ماه رمضان بهترین شیوه ای است که ثروتمند حالات فقیر را احساس کرده و وی را وادار سازد که با فقرا زندگی کند، به همین جهت روزه بهترین شیوه ای است که در وجود ثروتمندان، مهربانی و رحم و برابری نسبت به فقرا را بر می انگیزد.
پیام مدیریت